Przyszły poseł spędził je w miejscowości swoich narodzin. Był synem Antoniego oraz Pauliny z Cichowiczów. Uczęszczał do szkoły w Rypinie biorąc przy okazji udział (jako dziecko) w strajku szkolnym w 1905 roku. Natomiast w 1913 roku skończył seminarium nauczycielskie w Wymyślinie oraz przeszedł kursy polonistyczne w Toruniu i Cieszynie, dzięki czemu mógł podjąć się pracy w tym zawodzie jeszcze tego samego roku. Spełniał się zawodowo na terenie powiatu lipnowskiego i rypińskiego. Stanowisko nauczyciela w rodzinnej miejscowości dostał po ukończeniu Wydziału Filozoficznego na Uniwersytecie Warszawskim. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wszedł w skład komisji do spraw realizacji dekretu o wprowadzeniu bezpłatnego, powszechnego nauczania w powiecie rypińskim. Razem z L. Kranfforstem, S. Sokalskim i J. Lisickim wszedł w skład komisji powołanej przez inspektora oświaty do opracowania planu sieci szkolnej w tym samym powiecie. Rok później, a dokładnie w sierpniu 1919 roku wydał pierwszy egzemplarz popularnego wówczas czasopisma: "Ziemia Dobrzyńska. Pismo Tygodniowe dla wszystkich", które było pierwszym w niepodległej ojczyźnie. W okresie najazdu bolszewickiego wszedł w skład, utworzonego w dniu 11 lipca 1920 r., Obywatelskiego Komitetu Obrony Państwa na Powiat Rypiński, organizując głównie akcję werbunkową i zbiórkę darów dla wojsk polskich, walczących z Rosją Sowiecką. Potem był jeszcze radnym w gminie. Jego plany życiowe brutalnie pokrzyżował wybuch II wojny światowej. W tym czasie współpracował  z   Polską    Organizacją   Wojskową.   Walczył   w    szeregach  6 pułku  piechoty legionów. Rok  po wojnie był redaktorem w "Ziemi Dobrzyńskiej". W 1920 roku uczestniczył w wojnie z bolszewikami, jako instruktor werbunkowy, a później, jako referent oświatowy. W 1921 roku był nauczycielem w prywatnym gimnazjum w Rypinie. 7 lat później ukończył studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskując dyplom nauczyciela szkół średnich.